wykład histologia 26.10.07

anitka · Wysłany: Śro 19:05, 31 Paź 2007 Temat postu: wykład histologia 26.10.07

Wykład – histologia – 26.10.2007
Skóra
>Barwa skóry u osób rasy białej ulega znacznym wahaniom w zależności od płci, wieku, okolicy ciała i własności osobniczych. Barwa skóry stanowi wypadkową wielu czynników: ilości barwnika (melaniny), żółtawego zabarwienia kolagenu, stopnia ukrwienia skóry w danej chwili oraz obecność zmian chorobowych lub przypadkowych barwników, które dostały się do skóry.
>Barwa skóry zależy przede wszystkim od liczby ziaren melaniny w keratynocytach. W naskórku rasy białej melanina znajduje się tylko w keratynocytach przylegających do melanocytów. W miarę przesuwania się ku górze keratynocytów ziarna melaniny zanikają wskutek rozkładu enzymatycznego. Skóra jest jaśniejsza u osób w młodym wieku, ciemniejsza u osób dorosłych, a najciemniejsza u osób starych. U kobiet jest skóra zwykle jaśniejsza niż u mężczyzn. Skóra jest ciemniejsza w obrębie odkrytych a jaśniejsza w obrębie zakrytych części ciała. Intensywniej zabarwione są okolice pach, pachwin, brodawek sutkowych, prącia, moszny, warg sromowych większych i odbytu.
>W naskórku rasy czarnej ziarna melaniny występują we wszystkich keratynocytach, nie ma też enzymów rozkładających melaninę. W ich naskórku jest więcej melanocytów a melanocyty produkują więcej melaniny.
>Po naświetleniu promieniami UV następuje zwiększone wydalanie ziaren melaniny do keratynocytów co szybko zwiększa intensywność zabarwienia skóry. Dłuższe naświetlanie zwiększa syntezę melaniny w melanocytach i jej wydzielanie do keratynocytów.
>Krew może w znacznym stopniu wpływać na zabarwienie skóry. Krew w naczyniach włosowatych prześwieca na czerwono na skutek ich płytkiego podnaskórkowego położenia. Krew naczyń żylnych prześwieca na niebiesko nadając skórze siny odcień.

Charakterystyczne cechy skóry z różnych okolic ciała
>-skóra o budowie niespecyficznej pokrywająca większość naszego ciała
>cienki naskórek, wytwarzający tylko nieznaczną ilość luźno upakowanej keratyny
>skąpo rozwinięta sieć listewek naskórkowych głębokich
>niewielka ilość mieszków włosowych wytwarzających cienki włosy (u mężczyzn występują większe mieszki i grubsze włosy)
>zmieniają liczbę gruczołów potowych
>skóra podeszwy
>gruby naskórek pokryty grubą warstwą keratyny
>dobrze rozwinięta sieć listewek naskórkowych głębokich zapobiegających oddzielaniu się naskórka w następstwie urazów
>nie zawiera mieszków włosowych
>zawiera liczne gruczoły potowe
>skóra pokrywy czaszki
>ciasno ułożone mieszki włosowe wraz z gruczołami łojowymi przywłośnymi (mieszki włosów prostych układają się pionowo a mieszki włosów kręconych skośnie)
>skóra opuszki palca
>gruby naskórek z gruba ochraniającą keratyną
>dobrze rozwinięta sieć listewek naskórkowych głębokich
>liczne ciałka Meissnera w brodawkach skóry właściwej (czucie dotyku)
>ciałka Paciniego w skórze właściwej i tkance podskórnej (czucie ucisku i wibracji)
>specjalne bocznice tętniczo-żylne (ciała kłębkowe)
>liczne gruczoły potowe
>skóra dołu pachowego
>dużo gruczołów apokrynowych apokryfowych dużej aktywności
>liczne mieszki włosowe o skośnym przebiegu
>liczne gruczoły potowe
>cienki naskórek

Tkanka łączna
tkanka kostna
Od zewnątrz kość zbita jest pokryta blaszkami okalającymi zewnętrznymi a od strony jamy szpikowej leżącej w środku kości blaszkami okalającymi wewnętrznymi. Zewnętrzna powierzchnia kości pokryta jest okostną zbudowaną z tkanki łącznej właściwej a powierzchnia wewnętrzna od strony jamy szpikowej śródkostną.

Powłoka zewnętrzna ciała
Powłoka zewnętrzna ciała składa się z skóry i tkanki podskórnej.
Rola powłoki zewnętrznej:
-chroni ustrój przed szkodliwymi wpływami zewnętrznymi (mechanicznymi, chemicznymi i biologicznymi). Dzięki warstwie zrogowaciałej naskórek jest odporny na uderzenia, ucisk itd. Dzięki obecności melaniny naskórek pochłania promieniowanie UV zapobiegając uszkodzeniom DNA (mutacjom) w komórkach leżących głębiej. Naskórek stanowi barierę dla większości związków chemicznych, wirusów, bakterii czyli zapewnia odporność miejscową. W obronie tej biorą udział też komórki żerne, plazmocyty i komórki tuczne skóry właściwej. Naskórek też pełni inne funkcje immunologiczne: keratynocyty i komórki Langerhansa mogą prezentować antygeny limfocytom T pomocniczym i produkować cytokiny włączające inne komórki do odpowiedzi immunologicznej
-chroni ustrój przed utratą wody (uszkodzenie naskórka np. przez oparzenie powoduje utratę wody przez parowanie, odwodnienie organizmu i nawet śmierci) i elektrolitów
-bierze udział w regulacji temperatury ciała przez rozszerzenie (oddaje więcej ciepła) lub obkurczanie (oddaje mniej ciepła) łożyska naczyniowego i wydzielanie potu (parując oddaje ciepło do środowiska zewnętrznego i chroni przed przegrzaniem)
-jest narządem zmysłowym, którego rola polega na odbieraniu bodźców środowiska zewnętrznego za pośrednictwem licznych zakończeń nerwowych (dotyk, ciepło, zimno, ucisk, ból)
-bierze udział w wydzielaniu ochronnie działających lipidów, mleka, łoju, potu itp.
-bierze udział w wydalaniu wraz z potem wody i niektórych metabolitów np. mocznika
-jest miejscem syntezy witaminy D3 (cholekalcyferol) która powstaje pod wpływem naświetlania promieniami ultrafioletowymi
-nadaje ciału barwę (melanina, warstwa rogowa i gra naczyniowa) i kształt

Skóra
Jest najbardziej zewnętrzną częścią powłoki ciała, która w otworach naturalnych przechodzi w błonę śluzową. Powierzchnia skóry wynosi około 15-20 tysięcy cm2. W niektórych miejscach skóra jest pofałdowana np. na małżowinie ucha, napletku, wargach sromowych dużych i nozdrzach zewnętrznych.
Grubość skóry waha się w granicach od 300 µm do 4mm. Najgrubsza skóra występuje na podeszwach stóp i na dłoni (3mm), na grzbiecie i karku (4mm). Grubość skóry jest zależna od wieku człowieka, płci i od wykonywanego zawodu.
Skóra składa się z naskórka i skóry właściwej, pod którą spoczywa tkanka podskórna. ph skóry wynosi 5,2-5,5.
Naskórek jest powierzchniową warstwą nabłonkową pozostającą w kontakcie ze środowiskiem zewnętrznym. Wrastanie tej warstwy w głąb daje początek gruczołom potowym, mieszkom włosowym i innym przydatkom skóry. Naskórek ma różną grubość zależnie od miejsca występowania, przy czym na jego powierzchni występuje warstwa keratyny, gruba w skórze grubej i cienka w skórze cienkiej.
Skóra właściwa leży pod naskórkiem i stanowi warstwę o charakterze podporowym, zawiera przydatki skóry i naczynia krwionośne. Skóra właściwa jest zbudowana z dwóch części: bardziej powierzchniowej warstwy brodawkowatej o luźniejszym utkaniu i leżącej głębiej bardziej zbitej warstwie siateczkowatej, tworzącej główną część skóry właściwej.
Tkanka podskórna leży najgłębiej. Jej grubość i skład wykazuje znaczną zmienność, zazwyczaj jednak gdy jest gruba buduje ją głównie tkanka tłuszczowa, poprzedzielana przegrodami włóknistymi a gdy jest cienka może składać się tylko tkanki łącznej właściwej luźnej. Grubość tkanki podskórnej zależy od okolicy ciała, stopnia odżywienia, płci i charakteru wykonywanej pracy.
W tkance podskórnej mieści się podskórna sieć tętnic i żył (splot podskórny) od której odchodzą w górę naczynia tworzące kolejną sieć na granicy między tkanką podskórną a skórą właściwą (splot skórny). Odchodzące od niego drobniejsze naczynia przechodzą przez skórę właściwą i rozgałęziając się po drodze do przydatków skóry, tworzą leżący powierzchownie splot podbrodawkowy. Od tego splotu odchodzą ku górze pętle naczyń włosowatych, wchodzące do brodawek skóry i osiągające granicę skórno-naskórkową. Naczynia krwionośne nie wnikają do naskórka.
Powierzchnia naskórka nie jest gładka, posiada wklęśnięcia i wyniosłości. Wklęśnięcia naskórka występują w kilku postaciach:
-rowki międzybrodawkowe
-marszczki – dzielące powierzchnię naskórka na wieloboczne pola
-fałdy mięśniowe – wytwarzające się na skutek skurczu m mięśni, ułożone równolegle do ich kierunku
-fałdy stawowe
Wyniosłości naskórka to:
-grzebienie (listewki) brodawkowate – są to wyniosłości naskórka otoczone przez rowki międzybrodawkowate
-pola naskórka – są ograniczone zmarszczkami
-szwy – występują w nielicznych miejscach naskórka, głównie w kroczu.
Według wyniosłości naskórka skórę możemy podzielić na: pólkową (większa część skóry należy do tego typu) i brodawkowatą (ten typ występuje głównie na dłoniach i podeszwach). Układ grzebieni i rowków brodawkowatych na opuszkach palców jest charakterystyczny dla danego człowieka i utrzymuje się przez całe życie. Cecha ta jest wykorzystywana do celów daktyloskopii w kryminologii.
Oprócz wymienionych wklęśnięć naskórka na powierzchni skóry znajdują się zagłębienia zwane porami skórnymi, które są miejscem ujścia gruczołów skórnych potowych i łojowych.